Ik kon wel door de grond zakken van schaamte
De confrontatie was één van de heftigste die ik ooit had meegemaakt. Het was 31 oktober 2015, mijn verjaardag. Ik keek mezelf in de spiegel aan. Mijn blik teleurgesteld, mijn gedachten keihard:
‘Jij leeft niet, jij probeert te overleven. Je bent constant moe. Je bent overweldigd met wat er op je bordje ligt. Je loopt constant achter de feiten aan. Je bent niet de liefdevolle moeder, die je voor je kind wilde zijn. Wil je dat je kind van je leert hoe het ervoor moet zorgen dat het zich geleefd voelt?’
Ik voelde woede. Angst. En schaamte. Ik had een lieve partner, maar ik voelde me alleen. Mijn kind was het mooiste geschenk in mijn leven. Maar ik voelde me geleefd. Ik deed zo hard mijn best, maar toch had ik constant het gevoel dat ik het niet goed genoeg deed. Mijn energie was zo laag, dat ik vaak niet echt kon genieten van mijn kind. Ik kon het moois in mijn leven niet eens waarderen. Ik hoopte dat het beter zou worden. Maar het werd niet beter. In tegendeel.
Mijn hoofd probeerde het te rationaliseren: ‘De tropenjaren zijn gewoon de moeilijkste jaren, dat hoor je overal. Wees niet zo streng voor jezelf.’ Maar mijn onderbuik zei iets heel anders.
Een maand later zat ik op een event van mijn toenmalige coach Margriet Spijksma. En Margriet zei tegen ons: ‘Stel je voor dat je op je laatste dag hier op aarde terugkijkt op je leven – ben je dan tevreden over hoe je je leven hebt geleefd?’
Tranen schoten in mijn ogen. Ik dacht alleen: ‘Ik wil ik niet terugkijken op een geleefde, constant moeë versie van mezelf. Ik wilde mijn kind leren om veerkrachtig te zijn, van zijn leven te genieten en lief voor zichzelf te zijn. Op een zachte manier. En ik wist dat mijn kind dat alleen van mij zou leren als ik het zelf deed. Omdat daden zo veel meer zeggen dan woorden. Voor het grootste deel leren onze kinderen door te observeren en het ons na te doen. Woorden spelen hierin een zo veel kleinere rol.
In dat moment maakte ik de belangrijkste keuze van mijn leven. En tegelijkertijd ook van het leven van mijn kind. Ik besloot, ons geluk hoogste prioriteit te geven.
Ik wist dat ik mijn kind alleen met positieve energie zou kunnen voeden als ik zelf over voldoende positieve energie beschikte. Ik investeerde in meerdere opleidingen en coaching trajecten om te snappen hoe ik uit deze vicieuze cirkel kon stappen. Hoe ik de moeder voor mijn kind kon zijn die ik wilde zijn.
Inmiddels leef ik het leven waarop ik later met trots op terug mag kijken. Ik word wakker met bakken positieve energie. Liefdevolle, zachte energie. Piekeren heb ik bijna volledig uit mijn leven verbannen.
Ik ben de moeder voor mijn kinderen, die ik wil zijn. En wellicht het allerbelangrijkste: Ik kan mijn kinderen de levenslessen en handvatten mee geven voor een gelukkig leven. Onbetaalbaar.
Heb ik ook nog mindere dagen? Momenten wel, maar dagen niet. Omdat ik precies weet wat ik moet doen om ruimte te maken voor positieve energie en het gevoel van geluk.
En dat geeft mij de ruimte om nog veel meer te geven. Te inspireren. Andere moeders te helpen, weg van de innerlijke onrust naar een leven waar zij later met trots op terug kijken. Ik geef veel gratis weg. Met liefde.
Op woensdag avond, 2 oktober 2019 om 20.30 uur lanceer ik mijn nieuwe gratis online training: 5 tips om als moeder het gevoel te krijgen dat je het goed genoeg doet.
In de training laat ik je zien hoe je:
- Het gevoel dat je overal tekort schiet los kunt laten
- Hoe alle ballen in de lucht houden minder zwaar aanvoelt
- Gemakkelijk je mindset kunt shiften
- Zonder schuldgevoel liever voor jezelf kunt zijn en
- Hoe je het gevoel krijgt dat je het goed genoeg doet
Hou mijn blog in de gaten en zorg dat je er 2 OKTOBER LIVE bij bent!
Liefs,
Kate x
